شب سخت وداع است و دلم تنگ            صدای ناله خـیـزد از دل سنگ
ز هر سو می‌زند غم بر دلم چنگ            نفـس آتـش شده از سـوز سـیـنـه

خـدا حـافـظ خـدا حـافـظ، مـدیـنـه

امـان از جــور و بـیـداد زمـانـه            حرم شد از حـرم بـیرون شبـانه
بـســان بــلــبــل بــی آشــیــانــه            رباب و فـاطمه، زینب، سکـیـنه
خـدا حـافـظ خـدا حـافـظ، مـدیـنـه

مـدیـنـه داد و بـیـداد از جــدایـی            بـزن نـالـه بـه شـور نـیــنـوایـی
که شد این قافـله کـرب و بلایی            عــدو را نیست با ما غـیر کـینه
خـدا حـافـظ خـدا حـافـظ، مـدیـنـه

دعـایـم بـود بر لب گـریـه کردم            نگـه کردم به زینب گـریه کردم
خدا داند که هر شب گریه کردم            کـنـار قـبـر زهــرای حــزیــنــه
خـدا حـافـظ خـدا حـافـظ، مـدیـنـه

مدینه گِل کن از اشکت زمین را            که من بُـردم گـل اُم‌ُّ الـبـنـیـن را
یگـانـه سـاقـی گـل‌هـای دیـن را            کـه نَـبـوَد در وفـا او را قـریـنـه
خـدا حـافـظ خـدا حـافـظ، مـدیـنـه

مـدیـنـه گــاه‌گـاهـی یـاد مـا کـن            ز چشمانت روان اشک عزا کن
دل شب دخـتـرانـم را دعــا کـن            که ایـنـانـنـد زهــرا را رهـیــنـه
خـدا حـافـظ خـدا حـافـظ، مـدیـنـه

شـب انـا الـیـه راجـعــون اسـت            چه گویم روز عاشورا که چون است
زمین کـربلا دریای خـون است            مـنـم در بیـن این دریـا سـفـیـنـه
خـدا حـافـظ خـدا حـافـظ، مـدیـنـه